oluşturma hakkında
oluşturma hakkında
Hayvansal yan ürünleri yüksek değerli proteinlere ve Yağlara dönüştürün
besin yönetimi
Rendering, hayvansal yan ürünlerden en fazla değeri yaratmakla ilgilidir. Mavitec'in işleme çözümleri, piyasadaki en iyi besin değerlerini yaratır. Kümes hayvanlarından kırmızı ete kadar, hayvansal yan ürünleri et ve kemik unu, kanatlı eti unu, tüy unu, kan unu, tam küspe, içyağı, katı ve sıvı yağ gibi yüksek kaliteli son ürünlere dönüştürüyoruz. Bu son derece değerli bileşenler, örneğin evcil hayvan gıda endüstrisi, yem endüstrisi, yem endüstrisi (yemekler), oleokimyasal veya kozmetik endüstrisinde (yağlar, sıvı yağlar) kullanılmaktadır. Bu yüzden diyoruz ki: rSonlandırma, atık yönetimi değil, besin yönetimidir!
Giriş çıkış
En iyi besin değerlerini yaratın
Mavitec'in işleme sistemleri, p gibi insan tüketimine yönelik olmayan hayvansal yan ürünleri geri dönüştürür.ultry yan ürünleri, red et yan ürünleri ve fyan ürünlerdir. İşleme şekli, nihai ürünlerin değerini belirler. Render işleminden sonra malzemeler bozulmaya karşı çok daha dayanıklıdır. Kemik ve protein, et ve kemik unu olarak bilinen kuru parçacıklar haline gelir. Mavitec aşağıdaki yüksek değerli son ürünleri yaratır:
• Et ve kemik unu
• Kanatlı eti yemeği
• Hafif öğün
• Kan yemegi
• Bütün yemek
• Donyağı, katı ve sıvı yağ
Render geri dönüşümdür
Rendering, aksi takdirde boşa gidecek malzemeleri geri dönüştürmenin çevre dostu bir yoludur. Rendering, aksi takdirde “yemediğimiz etten” israf edilecek yan ürünleri yeniden kullanan bir süreçtir. Oluşturucular, belirli yağlar, kemikler ve proteinler gibi birçok Kuzey Amerikalı tüketicinin yenmez olarak kabul edeceği belirli malzemeleri sunarak, genel gıda israfını azaltırken sürdürülebilir yeni ürünler geliştirmek için kullanılan temiz ve güvenli işlenmiş malzemeler sağlar (kaynak: NARA.org). The rendering industry processes most animal by-products from the meat production chain which do not end up on the consumer’s plate. These vary from country to country and depend on the eating habits of different cultures. In the western world, almost one third of the weight of animals is slaughtered. En son teknoloji, sıkı düzenlemeler ve çevreye bağlılık ve sorumluluk duygusu, günümüzün işleme operasyonlarının son derece teknik olduğu ve yüksek düzeyde yatırım gerektirdiği anlamına gelir. Render endüstrisinin yokluğunda, atık hayvansal materyalin atık bertarafı maliyeti çok yüksek olacak ve endüstriyel ölçekte kesim yapan alanlara önemli bir ekonomik ve çevresel yük getirecektir.
Oluşturma güvenli ve önemlidir
oluşturmanın faydaları
Render endüstrisi olmadan, atık hayvansal materyalin atık bertarafı maliyeti çok yüksek olacak ve endüstriyel ölçekte kesimle ilgili alanlarda önemli bir ekonomik ve çevresel yük oluşturacaktır.
• Hayvansal yan ürünleri geri dönüştürerek gıda geri kazanım hiyerarşisine yardımcı olur
• Hayvansal yan ürünleri yüksek değerli bileşenlere dönüştürür
• Geri kazanılan kaynaklar yüksek ekonomik değere sahiptir
• Artan enerji bağımsızlığı
• Sera gazlarının azaltılmasına yardımcı olur
Hayvansal yan ürünleri yüksek değerli proteinlere ve Yağlara dönüştürün
İşleme Tarihi
Render endüstrisi en eski geri dönüşüm endüstrilerinden biridir. Render endüstrisi, israf edilecek malzemeleri alır ve yakıt, sabun, kauçuk, plastik vb. gibi faydalı ürünler üretir. Oluşturma, büyük bir elden çıkarma sorununun ne olacağını çözer. Rendering, yaklaşık 150 yıldır düzenli ve uyumlu bir endüstri olmasına rağmen, donyağı ve diğer katı ve sıvı yağları üretmek için hayvansal yağları eritme süreci, muhtemelen insanların bir kamp ateşi üzerinde et pişirmeye ve damlaları kurtarmaya başlamasıyla başlamıştır. Tarihçiler, bir Roma askeri tarafından yazılmış olan ilk tasvirlerden biri ile, işleme ürünlerinden sabun ve mum yapımının haritasını çıkardılar. Son zamanlarda, sektör temiz ve sağlıklı bir çevre için önemli bir katkı sağlamıştır. Ayrıca sabun üretimi için donyağı, hayvan beslenmesi için baz kimyasallar ve hayvansal protein gibi kullanılamayan malzemeleri kullanılabilir ürünlere dönüştürür.
Ekonomik etki
20. yüzyılda endüstriyi etkileyen diğer önemli faktörler, kimyasal gübrelerin yaygınlaşması, sentetik deterjanların gelişmesi, ABD'de “kutu sığır eti”nin yaygın olarak benimsenmesi ve tüketicinin hayvansal yağları reddetmek için yeme alışkanlıklarının değişmesiydi. 20. yüzyılın başlarında, yapay azotlu gübrelerin düşük maliyetli sentezlenmesi, toprağı zenginleştirmek için hayvansal atıkların ekonomik kullanımını baltaladı. Bu, et yan ürünü katıları için önemli bir pazar kaybıyla sonuçlandı. Bu kayıp pazarın yerini, bu ürünlerin hayvanlar için iyi bir yem olduğunun anlaşılması aldı. İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra, sentetik deterjanlar sahneye çıktı ve sonunda hem evsel hem de endüstriyel yıkama için sabunların yerini aldı. Böylece 1950'lerin başında yenmeyen yağ pazarının 50%'den fazlası ortadan kayboldu. Bu materyallerin hayvan yemlerine dönüştürülmesi, kısa süre sonra kayıp sabun pazarının yerini aldı ve sonunda yenmeyen yağlar için en büyük tek kullanım haline geldi.
Render'ın geliştirilmesi, et endüstrisi yan ürünlerinin karlı kullanımından öncelikle sorumluydu ve bu da, gıdaları tüketici için daha ekonomik hale getiren endüstriyel ölçekte büyük bir et endüstrisinin gelişmesine izin verdi. Rendering yüzyıllardır öncelikle sabun ve mum yapımı için yapılmaktadır. En erken işleme, açık ateşte bir su ısıtıcısında yapıldı. Bu tür işleme hala çiftliklerde gıda amaçlı domuz yağı (domuz yağı) yapmak için yapılmaktadır. Buhar kazanlarının geliştirilmesiyle, daha yüksek kaliteli bir ürün yapmak ve yangın tehlikesini azaltmak için su ısıtıcısını kaplamak mümkün oldu. Bir başka gelişme, on dokuzuncu yüzyılda, işlenmekte olan malzemeye canlı buharın enjekte edildiği bir düdüklü tencere olarak kullanılan bir tank olan buhar "sindirici"nin kullanımıyla geldi. Bu süreç, 'tanklama' adı verilen ıslak bir işleme süreciydi ve hem yenilebilir hem de yenmez ürünler için kullanıldı, ancak daha iyi derecelerde yenilebilir ürünler açık kazan işlemi kullanılarak yapıldı. Malzeme 'tanklandıktan' sonra serbest yağ akıtıldı, kalan su ('tank suyu') ayrı bir tekneye akıtıldı ve katılar çıkarıldı ve ceketli bir kapta hem presleme hem de buharla kurutma yoluyla kurutuldu. Tank suyu ya bir kanalizasyona akıtıldı ya da gübreye eklemek için tutkal ya da protein konsantresi yapmak için buharlaştırıldı. Katı maddeler gübre yapmak için kullanıldı.
20. yüzyıl ilerledikçe teknolojik yenilikler hızla geldi. Bunlardan bazıları işlenmiş ürünler için kullanımdaydı ve diğerleri render yöntemlerindeydi. 1920'lerde, malzemenin o zamanki gübre kurutucularına benzeyen yatay buhar ceketli silindirlerde pişirildiği toplu bir kuru işleme süreci icat edildi. Kuru işlem için iddia edilen avantajlar, enerji kullanımında ekonomi, daha iyi bir protein verimi, daha hızlı işleme ve işleme katılan daha az rahatsız edici kokuydu. Yavaş yavaş, yıllar içinde, ıslak 'tanklama' işlemi kuru işlemle değiştirildi, böylece II. Dünya Savaşı'nın sonunda çoğu işleme tesisi kuru işlemi kullandı. 1960'larda, Dupps Company tarafından biri geleneksel kuru pişiricinin bir varyasyonu kullanılarak, diğeri ise malzemeyi kurutmak ve yağ elde etmek için kıyma ve buharlaştırma işleminden yararlanan sürekli kuru işlemler tanıtıldı. 1980'lerde yüksek enerji maliyetleri, çeşitli "ıslak" sürekli süreçleri popüler hale getirdi. Bu işlemler daha enerji verimliydi ve işlem sırasında malzemeleri önceden ısıtmak veya kurutmak için işlem buharlarının yeniden kullanılmasına izin verdi.